Mijn mailinbox puilt aan alle kanten uit, ook heb ik pas 18% van de door Gmail beschikbaar gestelde 7,6 GB vol. Weg met al die mail… Dus kijk ik door mijn oude mail, gooi van alles weg, maar wil het wel eerst lezen. De mail gaat terug tot de zomer van 2005.
6,5 jaar aan e-mails, herinneringen, gedachten, mensen met wie ik inmiddels geen contact meer heb en soms wel, 6,5 jaar is lang…!
Ik zit nu in 2007, toen ik nog druk bezig was mezelf te doen geloven dat als je een HBO-diploma hebt, dat je dan na een sollicitatie best wel kans hebt op een baan op niveau. Vaak kwam ik wel door de brievenronde, maar het gesprek liep altijd op een ramp uit. Er was dan weer zo’n barrière, zo’n onzichtbare muur waarop mijn goede intenties in duizenden stukjes braken. Het lukte me maar niet om ze te laten zien wat een leuk persoon ik eigenlijk wel was. En dus kreeg ik keer op keer na zo’n gesprek te horen dat ik niet bij het team paste… alsof ik de kans daarvoor had gekregen.
Zoals we in het gesprek al aangaven, vinden we het – naast de juiste kwalificaties – ook erg belangrijk dat we een ‘klik’ voelen met een kandidaat. We werken immers heel nauw samen binnen een klein team. Juist dan is het belangrijk dat je het juiste gevoel hebt bij een bepaalde kandidaat. Wij – collega XXX en ondergetekende – hadden dat gevoel bij jou helaas niet. Dat spijt ons, want je kwalificaties zijn prima. Dit betekent voor jou uiteraard niet dat het niet zou kunnen klikken met een andere werkgever! Ik wens je heel veel succes bij je andere sollicitaties.
Inmiddels ben ik dus al jaren aan het freelancen, zodat ik dat soort dingen niet meer hoef te doorstaan. Niet elk mens voelt zich meteen op zijn gemak bij mensen die diegene nooit eerder heeft ontmoet. En ook al ben ik nu grotendeels over de sociale angst heen, ik maak mij geen illusies dat die angst of zenuwachtigheid ooit helemaal zal weggaan. Op één of andere manier hoort dat gewoon bij mij, het is een eigenschap van mij.
Dat die angst ook voordelen heeft kwam ik pas achter. Omdat ik wil dat anderen mij goed begrijpen, probeer ik ook altijd mijn uiterste best te doen om de ander goed te begrijpen. Ik let daarom op meer dingen dan de ‘gemiddelde’ andere. Zo was er laatst iemand op een forum over gamen waarbij ik twijfelde of ze ergens mee zat. Ik heb haar een persoonlijk berichtje via het forum gestuurd en uiteindelijk kwam er inderdaad iets uit en bleek ik haar een beetje de goede richting uit te kunnen duwen, naar een mogelijke oplossing van haar probleem.
Want uit de angst om goed te doen, kan ik ook kleine signalen oppikken omdat ik zo goed oplet. Denk ik in elk geval. Ik vind het in elk geval niet zo erg meer om op mijn hoede te zijn in contact met anderen. En dat ik dan niet spontaan overkom en niet in een team pas, dan vraag ik mij af of zo’n team dan niet iemand mist die een beetje op de anderen let. Want dat is ook best een kwaliteit.
kluizenares 